بدرود با رمضان کریم
رمضان با همۀ زیبایی ها و فیض و رحمتهای بی کرانش از میان ما خاکیان رخت بربست و روزه داران؛
اینک پیروزی خویش بر سختی های گرسنگی و تشنگی و تمایلات و خواهش های نفسانی و خشم ها
و شهوت ها را جشن می گیرند. از یک سو؛ از این که توانسته اند با مراقبت های مستمر
و محاسبه های دقیق از نفس، راه تزکیۀ درون را هموار کرده و به درجات و مراحلی از تقوا و عفاف نایل آیند،
مسرور و مشعوفند، و از دیگر سو؛ در وداع با ماه خدا مغموم و اندوهناکند، و این غم و شادی؛
هر دو راهگشای بندگان مؤمن خدا به رشد و کمال معنوی است.
بار خدایا! ماه رمضان در میان ما بس ستوده زیست و ما را مصاحب و یاری نیکو بود و گران بهاترین
سودهای مردم جهان را به ما ارزانی داشت؛ امّا چون زمانش به سررسید و عدد روزهایش به آخر، آهنگ رحیل کرد.
بارخدایا! اینک ما با رمضان وداع می کنیم، همچون وداع با عزیزی که فراقش بر ما گران است ؛
عزیزی که او را بر ما پیمانی است که باید نگه داریم و حرمتی که باید رعایت کنیم و حقی که باید ادا نماییم؛
پس اکنون میگوییم:
بدرود ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا؛
بدرود ای گرامیترین اوقاتی که ما را مصاحب و یار بودی؛ ای بهترین ماه در همۀ روزها و ساعت ها ….
بدرود که آزادشدگان از عذاب خداوند، در تو چه بسپارند، و چه نیکبخت است آن که حرمت تو را نگه داشت.
بدورد که چه بسا گناهان که از نامهی عمل ما زدودی و چه بسا عیبها که پوشیده داشتی.
بدرود ای ماهی که تا تو بودی، امن و سلامت بود.
بدرود ای آن که در مصاحبت تو نه کراهت بود، و نه در معاشرتت ناپسندی
بدرود که سرشار از برکات بر ما آمدی و ما را از آلودگیهای گناه شست و شو دادی
بدرود که به هنگام وداع از تو نه غباری به دل داریم و نه از روزه ات ملالتی در خاطر
بدرود که چه بدی ها با آمدنت از ما دور شد و چه خیرات که ما را نصیب آمد.
بدرود تو را و آن شب قدر تو که از هزار ماه بهتر است …
بارخدایا! بر محمد پیامبر ما و خاندان او درود بفرست، همچنان که بر ملائکۀ مقربین خود
درود فرستادهای؛ و بر او و خاندانش درود بفرست، آنسان که بر پیامبران مرسل خود درود فرستادهای؛
و درود بفرست بر او، و خاندانش، آن سان که بندگان صالح خود را درود فرستادهای،
درود برتر از درود آنها، ای پروردگار جهانیان؛ درودی که برکت آن به ما رسد و سود آن نصیب ما گردد
و سبب استجابت دعای ما شود؛ که تو کریمتر کسی هستی که بدو رغبت توان یافت
و کارسازترین کسی هستی که بدو توکل توان کرد و تو خود بخشندهترین کسان به سائلان درگاه خود هستی.
﴿و أنت علی کل شیء قدیر﴾
فرازهائی از دعای 45 صحیفۀ سجادیه، دعای وداع با ماه رمضان.
.
ای خداوند! ما در این روز فطر، روز عید و شادمانی مؤمنان، روز اجتماع مسلمانان به گرد یکدیگر،
از هرگناه که مرتکب شده ایم و از هر کار زشت که از این پیش از ما سر زده،
و از هر خیال بد که در دل خود پنهان داشته ایم، توبه می کنیم؛
توبۀ کسی که در دل خیال بازگشتش به گناه نیست و بار دیگر به گناه باز نگردد؛
توبه ای بی بازگشت؛ عاری از هرگونه شک و ریب.
بارخدایا! چنین توبه ای را از ما بپذیر و از ما خشنود شو و ما را در آن توبه ثابت قدم گردان.
بارخدایا! ما را در شمار توبه کنندگانی درآور که محبت خود را به آنان ارزانی داشته ای و پذیرفته ای
که به طاعت تو باز گردند؛ ای دادگرترین دادگران.
بارخدایا! از پدران و مادران و همکیشان ما، آنان که دیده از جهان بسته اند و آنان که هنوز جام مرگ ننوشیده اند در گذر.
بارخدایا! بر محمد پیامبر ما و خاندان او درود بفرست، همچنان که بر ملائکۀ مقربین خود درود فرستاده ای؛
و بر او و خاندانش درود بفرست، آن سان که بر پیامبران مرسل خود درود فرستاده ای؛ و درود بفرست بر او و خاندانش،
آن سان که بندگان صالح خود را درود فرستاده ای، درود برتر از درود آنها، ای پروردگار جهانیان؛
درودی که برکت آن به ما رسد و سود آن نصیب ما گردد و سبب استجابت دعای ما شود؛
که تو کریم تر کسی هستی که بدو رغبت توان یافت و کارسازترین کسی هستی که بدو توکل توان کرد و تو خود بخشنده ترین
کسان به سائلان درگاه خود هستی.
﴿و أنت علی کل شیء قدیر﴾([1])
فراز هائی از دعای 45 صحیفۀ سجادیه
عید فطر
عاشقان عیدتان مبارک باد …
عید بر عاشقان مبارک باد …
با شکر و سپاس بی حد بدرگاه بی مثال باریتعالی،
عید فطر، روز چیدن میوه های شاداب استجابت برشما بندگان پاک خدا
و برهمۀ مسلمانان دنیا مبارک باد .
و اما عید فطر، عید پایان یافتن رمضان نیست،
عید برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویشتن است،
چونان “ققنوس” که از خاکستر خویش دوباره متولد می شود.
رمضان کوره ایست که گناهان انسان را می سوزاند، و آدمی نو،
با فطرتی شکفته با جانی تازه، از آن سر بر می آورد.
فطر (بمعنی شکفتگی فطرت است) …
شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست،
بلکه شادی و دست افشانی دل است، دربر آمدن روز نو،
روزی نو، و انسانی تازه است.
بناست که رمضان با سحرها و افطارهایش، با شبهای قدر و مناجاتهایش،
با راز و نیازهای عاشقانه و پر رازش، از ما آدمی دیگر بسازد ….
.
شکر و سپاس
با شکر و سپاس بدرگاه پروردگار، به عید فطر درمیابیم چنان که از نو متولد شده ایم،
و تازگی را در روح خود احساس میکنیم، و با خدای خود عهدی تازه می بندیم،
و بیاری و توکل بر او، نیت می کنیم که درتمام مدت سال بر سر عهد خود بوده،
تا ان شاءالله سعادت رسیدن به رمضان دیگر را داشته باشیم…
آمیــــــــن و ان شاءالله … الحمــــــــدُلله رب العالمــــــــین …
ســـــبحــان اللــــــــه♥ ¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•..♥
.
معبوا ترا سپاس می گزاریم …
الهی ترا سپاس می گزاریم، برای همۀ نعمتهای بی مانندت، و بخصوص برای قرآن کتاب روشنگرت، فرقانی که بر ما نازل کردی
تا از گمراهی بدر آئیم و برشد و شکوفائی و سلامت و شادی هر دو دنیا رستگار شویم،
ترا سپاس میگزاریم برای امکان توبه و بازگشت و برای هدیۀ این ماه پرنور، ماه برگشت به عهد و پیمان و ماه معراج دوباره بدرگاه احدیت…
ماهی که بلطف تو از آن خارج میشویم در حالی که بشکفتگی فطرت رسیده ایم …
الهی چگونه ترا سپاس گزاریم، که هر سپاس که گذاشته شود، بر ما واجب می شود سپاسی دیگر برای شکرتوفیق سپاس …
پس هرگز تنها بکوشش خود نتوانیم، مگر تو با کرامت و مهربانت این شکر اندک ما را بپذیری و اجر بزرگ دهی …
الهی شکر شکر شکر ….
مهربانم! بحق بزرگی و رحمتت که فرا گرفته همه جا را، و به لطف و کرمت این طاعات اندک ما را درحد عبادات بپذیر…
آمین یا رب العالمین،. و الحمدُلله رب العالمین…
منزّهی تو ای که نیست معبود برحقی جز تو، پس درود فرست بر محمد و آلش، درودی بی پایان، و رها کن ما را ازآتش پروردگار ا…
و درود بر محمد مصطفی آخرین رسول برگزیده ات و خاندان مطهرش و همۀ رسولان پاک تو، و پیروان راستین ایشان در سراسر قرن ها … درودی پیوسته و سزاوار….
بندۀ ناچیز تو پروین فرجادی
.
طاعات مقبول و سپاس خدائی را سزاست که ماه خود، ماه رمضان، ماه روزه و ماه اسلام،
ماه طاعت وفرمانبری و پاکیزگی، وماه تصفیه وپاک کردن را برای ما قرار داد …
آه یادش بخیر …
چه شبهای دل انگیز و چه روزهای معصومی داشت،
آسمانش ستاره باران و پر از فرشته بود، و زمینش غرق در رحمت برای آنان که بسوی رحمت خدا بال می گشودند …
درود درود درود ای ماه توبه کاران، درود … و الحمــــــــدُلله رب العالمــــــــین …✿ܓ✿
آخرین دیدگاه‌ها