توکل

خداوند همه دان، خداوند قادر، خداوندى كه مهربانترين است، براى بندگانش تنها منبع و محل اعتماد است.

درتمام كارهائيكه ظاهراً انجام ميدهيم، درشغلمان، براى تأمين سلامتيمان، براى خانواده مان، درجستجوى منفعتى هستيم.

 نقشه ميكشيم، حساب ميكنيم، احتياط ميكنيم، با حسابداران، پزشكان و وكيلان مشاوره ميكنيم.

درعين حال هر روزه گرفتار همه گونه بازداشته شدن ها، مخالفتها ومسائلى هستيم كه بوجود مى آيند،

و باعث نگرانی وا فسردگی ما میگردند، بندۀ با ایمان تمام اين كارها را به بهترين وجه ممكن انجام ميدهد،

نه تنها براى خودش، بلكه براى ديگران نيز، بعد نتيجه را به خداوند واگذار ميكند، كه از رحمت خود به او آنچه نياز دارد بدهد.

او بسوى “خداوند وكيل” دعا ميكند كه كنترل زندگيش را به دست بگيرد و نتيجۀ كار را طورى بپايان برساند كه برايش خوبست، درحاليكه خودش اقرار ميكند كه نميداند و حتماً خدا بهترميداند.

اين معنى توكل است، اعتماد كردن به خداوند.

كسى كه اين اعتماد مطلق را به امين اصلى دارد، داراى وكيلى است كه بسيار بزرگتر از بزرگترين وكيلان اين دنياست.

چون حتى اگر تمام كوشش هايش هم به نا كامى كلى بيانجامد، گرفتار نا اميدى یاغم واندوه ون گرانی نمى شود.

او آرام است. اگرچنين آرامشى وجود نداشته باشد، هيچ منفعت دنيائى، هيچ گنج مادى، براى او خوشبختى بوجود نخواهد آورد.

مشكلاتى كه از اين آرامش درونى جلوگيرى مي كنند يا آنرا ازبين ميبرند، عبارتند از:

زياده خواهى بيش ازحد، ِخسّت، حسادت، ترسهاى بيهوده و تخيلات. هيچ مقدارى از پول وهيچ نسبتى

از امنيّت ظاهرى نمى تواند قلبهاى بهم فشردۀ آنهائى را كه گرفتار اين امراض هستند آزاد و رها سازد.

توكل و اطمينان به خداوند به معنى نا ديده انگاشتن مسبب آنچه كه اتفاق مى افتد نيست،

نشستن و اهميّت ندادن به علتها و آثار آنها تنبلى است، اعتماد به خداوند در اسلام واجبست، و تنبلى گناه،

خداوند براى بندگانش علت ها و راه حل هاى آنچه را كه اتفاق مى افتد روشن ساخته است.

درحقيقت او تشخيص اين علت ها و حل آنها را شرط اتفاق افتادن مقصود قرار داده است …

.

اين قانون ونظم الهى است كه به آن “حكمت التسبيت” ميگويند، به معنى” دليل اسباب “، ب

ى توجهى به آنچه دردسترس شخص است مثل آنست كه خود را از روى قصد بكام نادانى، بيمارى و فقر بياندازيم

كه دراسلام گناه است، به اين ترتيب انسان با آگاهى كامل از چگونگی استفادۀ اسباب یا وسیله ها،

بايد براى عملى ساختن آرزوهايش بكوشد، با اين دانش كه تمام كوششهاى شخص دعاى فعالانه و آرزوئى است

براى كمك خواستن ازخداوند، درحقيقت اين دعاهاى فعالانه، يعنى كوششهاى ما، دليل اعتماد ما به خداوند

براى نتيجه است و نه چيز ديگر، كسى كه اين كار را ميكند، تنها روى كوششهاى خودش حساب نمى كند،

او اعتمادش به خداوند كريم است كه فرموده :

« اگر خدا شما را یاری کند، هیچ کس برشما پیروز نخواهد شد، و اگر دست از یاری شما بردارد، کیست که بعد از او

شما را یاری کند، و مؤمنان فقط باید برخدا توکل کنند.» آیۀ: “۶۰ ۱” ازسورۀ:” ۳ ” .

.

و نیز فرموده:

بگو:« برای من خدا کافی است، که توکل کنندگان بر او توکل می کنند.»  آیۀ : ” ۸  ۳ ” از سورۀ ” ۹ ۳”

داوری هر چیز که در آن اختلاف کنید با خداست، این خدا پروردگار من است، بر او توکل کرده ام ،

و به او بازمی گردم. آیۀ” ۰ ۱”  از سورۀ ” ۲ ۴ “

.

بیاد داشته باشیم که با خواست او همه چیز ممکن می شود.

اگر خواست او برآن است که برخی از تقاضاهای ما را اجابت نکند، به این دلیل نیست که ازعهدۀ آن برنمی آید،

بلکه این برای نفع وخوبی ماست. بدین ترتیب آن کس که به خداوند توکل کرده و به پناه او آمده است،

 همیشه آماده و مشتاق انجام دادن خواست خداست.

چنین شخص رحمت شده ای می داند که با اطمینان به خدا، او در امنیت کامل به سر می برد،

وحتی اگر ازمیان آتش و سیلاب بگذرد، آرامش خود را حفظ خواهد کرد،

زیرا با تمام وجود میداند که خداوند همیشه همراه  اوست، و این همۀ آن چیزی است که وی بدان نیاز دارد.

دعای این انسان وارسته چنین است : « تو آرام درکنارم حضور داری، و این همۀ نیاز من است.»

.

هرانسان صاحب خزانۀ غیبی عظیم و بیکرانی است، و این خزانه درانتظار است تا به وسیلۀ ایمان وکلام به زبان آمده

وعمل خوب و درست، رها شود و چون آبشار فرو ریزد.

میزان خوشبختی و موفقیت هرکس بستگی مستقیم به میزان ایمان، تعادل و توازن او دارد،

تردید و ترس سبب می شود که تعادل و توازن خود را ازدست بدهد، و به ورطۀ تنگدستی و محدودیت بیفتدد،

البته اشکالی ندارد، چون توکل به خدا هم مانند سیرک بازی تمرین می خواهد.

مهم این نیست که چقدر زمین بخوریم، دگر بار برخیزیم، و از سر نو شروع کنیم.

.

بیک کودک در آغاز راه رفتن توجه کنید، اگر از زمین خوردنهای اول کار بترسد، تا آخر عمر نخواهد توانست راه برود،

و بر پای خویش بیایستد، ولی او بی باکانه بعد ازهر افتادن مجدداً برپا می خیزد و دو باره سعی خود را از سر می گیرد،

و سر انجام موفق می شود. بهرحال چندی نخواهد گذشت که تعادل برایمان به صورت عادت درخواهد آمد،

آنگاه مالک کل عالم خواهیم شد، و شادمانه به درون ملکوت خویش گام خواهیم نهاد.

ایمان، توازن و تعادل و همآهنگی، کلیدهای موفقیت هستند.

هنگامی که سراسیمه یا ناهمآهنگ هستیم، بیرون ازطیف یا حلقۀ خوش اقبالی قرار داریم.

انسان رها ازهرچه دل نگرانی و ترس با شکرگزاری می طلبد، و خیر و صلاحش به او داده خواهد شد.

.

همراه با بهترین سعی در راه درست، با توکل بخداوند مهربان کارساز نگرانیهای بیهوده را از خود دور کنیم …

.

رسول اکرم (ص) فرموده اند:
«الله ربی، لا اشرک به شیئا، توکلت علی الحی الذی لا یموت»
«خدا پروردگار من است، چیزی را شریک او قرار نمی دهم. توکل می کنم بر زنده ای که نمی میرد….

اللهم صل علی محمد وال محمد …  والحمد لله رب العالمین.

.

جز توکل برخدا سرمایه ای درکار نیست

هرکرا باشد توکل، کار او دشوار نیست . . .

.

کار خود گر بخدا باز گذاری حافظ