سخاوت

سخاوتمند بودن یعنی آنکه به هرطریق ممکن،

دم به دم بهترین داشته هایمان را با دیگران قسمت کنیم،

و آنها را به دامان دنیا بریزیم .

یعنی شادی و نغمه و عشق و دوستی و مال و منال و خنده را با دیگران قسمت کنیم …

سهیم کردن دیگران در داشته های خود، چرخه ای به وجود می آورد،

تو داشته ها را درهستی جاری می سازی،

و خداوند نیز نعمتها ی بیشتری را به سوی تو روان می سازد.

مانند رود که در کوه و دره ها جاری میشود و به دریا میزیزد،

ابرها نیز بالا می آیند و بر کوهها میبارند .

رود دوباره سرشار میشود و دوباره به سوی دریا روان میشود، این یک چرخه است . . .

ما با پیوستن به قانون سخاوت راه وصل انرژی کیهانی را بروی خود باز می کنیم،

و با طبیعت همآهنگ می شویم …

وقتى از راه درون با انجام دستورات خداوند با او ارتباط و رابطه برقرار می کنیم،

انرژى كيهانى در وجود ما تبلور پيدا ميكند و قدرت خلاقيّت در ما زنده و تجديد ميشود،

وبا عدم انجام دستورات حیات بخش او، این ارتباط انرژى كيهانى قطع ميشود،

و قواى جسمى، فكرى و روحى رو به ضعف و سُستى ميگذارد.

.

براى مثال: وقتى كليد ساعت برقى را به برق وصل كنيم، ساعت پس رُفتى نخواهد داشت و دقيقاً وقت را نشان ميدهد، همين فرايند براى انسان و توانائيهاى او نيز صادق است، و البته درابعاد مكانيكى كمتر.

.

براى مثال زياده روى درهركار، مورد هدر رفتن مقدار زيادى از انرژیها ميشود،

و احكام الهى مرتباً انسان را تشويق به حفظ تعادل وتوازن درهمۀ امورمیکند،

حتى دركسب لذات.

درحقيّقت نداشتن تعادل وتوازن درزندگى است كه موجب از دست دادن بخش مهمّى از انرژیها ميشود،

مردم هر روز بيش از روز پيش مى فهمند و به اين حقيّقت پی ميبرند كه يك زندگى سالم وبرخوردار ازمواهب معنوى،

سهم بسزائى درتأمين وجارى شدن انرژى دربدن دارد.

خداوند والا در قرآن کریمش فرمود:

مَثَل ِ کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، همچون دانه ایست که هفت خوشه برویاند

و درهر خوشه یکصد دانه باشد، خداوند آن را برای هرکس بخواهد، چند برابر می کند، خداوند گشایشگر داناست

آنان که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند و انفاقشان با منت و یا آزاری همراه نیست،

برای آنها نزد پروردگارشان پاداشی است، نه ترسی بر آنهاست و نه اندوهناک می شوند.

( 262- 261 : 2 )

.

ای مؤمنان ازبهترین چیزهائی که گرد آورده اید و آنچه برایتان از زمین رویانده ایم، انفاق کنید،

و پلید آنرا که خودتان جز به اکراه نمی پذیرید برای انفاق درنظر نگیرید،

و بدانید که خدا بی نیاز ستوده است. (267: 2 )

شیطان وعدۀ تهی دستی به شما می دهد و به زشتیها وا می دارد، ولی خداوند به آمرزش و فزونی نویدتان می دهد، که خداوند گشایشگر داناست، هرکه را بخواهد حکمت عطا می کند، و آن کس که حکمت به او عطا شود، نکوئی بسیار یافته است و جز خردمندان پند نگیرند. (268: 2 )

.

رسیدن به نیکی میسرتان نشود، مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنید، خدا از آنچه انفاق

می کنید، آگاه است. (92 : 3 )

خداوند نیکوکارانی را که در توانگری و تنگدستی انفاق می کنند و خشم خود را فرو می خورند

و ازخطای مردم می گذرند، دوست دارد. (134: 3)

.

ای مؤمنان! بسیاری از احبار و راهبان اموال مردم را به باطل می خورند و بازدارندۀ

طریق خدا هستند.

آنان که به جای انفاق کردن در راه خدا طلا و نقره را می اندوزند،

به عذاب دردناکی بشارتشان ده، روزی بیاید که آنرا درآتش بگدازند و بدان پیشانی

و پهلو و پشتشان را داغ نهند- ” این همان گنجی است که اندوختید،

از اندوخته هایتان بچشید.( 35- 34 : 9 )

.

حق نزدیکان و مسکینان و در راه ماندگان را ادا کن و هرگز اسراف و تبذیر مکن،

زیرا مسرفان برادران شیطانند و شیطان به پروردگارش نا سپاس است،

اگر به امید رحمت پروردگارت از آنها اعراض کردی با گفتاری نرم با آنها سخن بگو.

هرگز دستت را به گردن خود نبند و بیش از حد آنرا مگشا که مورد سرزنش قرار گیری

و از کار فرو مانی.

پروردگار تو روزی هرکس را بخواهد گشاده یا تنگ می دارد،

او نسبت به بندگانش آگاه بیناست.

(30 – 27: 17)

.

ثروتمندان مرفه نباید سوگند یاد کنند که به نزدیکان و مستمندان و مهاجران در راه خدا انفاق

نمی کنند، آنها باید درگذرند (بخشنده و بزرگوار باشند) وعفو کنند،

آیا دوست ندارید خداوند شما را بیامرزد؟ خدا آمرزندۀ مهربان است. (22 : 24 )

.
حق خویشاوند و مسکین و در راه مانده را بده، این برای کسانی که طالب خشنودی خدا

هستند بهتر است و آنان رستگارند. ( 38 : 30 )

آنان که کتاب خدا را می خوانند و نماز می گزارند و از آنچه روزیشان داده ایم پنهان و آشکار

انفاق می کنند، به تجارتی دل بسته اند که هرگز زیانی درآن نیست،

خدا پاداش آنها را به تمامی بدهد و از فضل خود برآن بیفزاید، زیرا آمرزندۀ شکر پذیر است.

( 30 – 29 : 35 )

بدرستی که اوست راستگوی والامقام …

.

راه ایجاد خصلت سخاوت اين است كه خود را به بذل و بخشش عادت دهيم.

حتی اگر پول نداریم از محبت، مهر، توجه و دیگر نعمتهای خدا دادی خود به ديگران ببخشيم . . .